12 april: DE belangrijkste dag voor mij
Mijn verjaardag
Persoonlijk vind ik mijn verjaardag een voor mezelf heel belangrijke dag in het jaar. Het is niet per se de dag dat ik 'een jaartje ouder word' of dat de dag volledig rond mij moet draaien of dat ik als een prinses behandeld moet worden (totaal niet zelfs), maar de dag waarop je merkt wie jou belangrijk vind, wie er aan je denkt, wie moeite voor je doet ... Dat is hoe ik erover denk.
Je hebt dan nog zo veel verschillen... Sommigen zien dit gewoon passeren op Facebook en zetten vlug iets op je tijdlijn, sommigen sturen je persoonlijk een berichtje, maar het leukste van al vind ik nog steeds de foto's die op je tijdlijn terecht komen of op de Insta-verhalen van je vrienden.
Andere jaren
De jaren voordien heb ik telkens mijn verjaardag wel gevierd. Ik heb het geluk dat dit altijd samenvalt met de Paasvakantie. Er is 1 jaar geweest dat ik jarig was toen er nog school was. 3e middelbaar. Dit lieten mijn vriendinnen niet voorbij gaan... Mijn fiets en ikzelf waren alleszins mooi versierd...
In het 4e middelbaar heb ik mijn verjaardag samen met mijn vader, broer, oma en opa gevierd. Ik werd toen 16jaar, mijn broer werd 18jaar. Voor beiden een speciale leeftijd dus. Ik was toen nogal in-to het dragen van petten. Je hebt zo van die fases in je puberteit waar je soms liever niet meer aan terug denkt ... 😉
In het 5e middelbaar was het iets speciaals. Voor mijn 17e verjaardag ben ik met mijn toenmalige vriend gaan Indoor Skydiven in Komen. Het was met een begeleider die het je leerde. Eerst leerde hij je hoe je je moet bewegen, hoe je kracht zet op de lucht en hoe je omhoog kon. De tweede keer nam hij je mee de lucht in. Het was een unieke ervaring. Het spijt me voor de foto, haha ...
Voor mijn 18e verjaardag mocht ik niets regelen van mijn vriendinnen. Zij hadden mijn volledige verjaardag geregeld voor mij en dit was 1 van de beste verjaardagen die ik ooit gehad heb.
- 11 april: een bezoek aan de Wellness.
- 12 april: een bezoek aan Brugge.
Zelfs deze dag zat nog vol met verrassingen. Hieraan zie je hoeveel ze voor me over hadden en ik ben hen er nog steeds zo dankbaar voor.
Het jaar 2020 ...
Dit jaar zal het jammer genoeg wat anders verlopen ... Ik had nog geen specifieke plannen maar ik wist wel dat ik eens goed zou uitgaan. Zelfs dit kan niet in deze tijd... Het voelt nogal 'lonely' om zo je verjaardag te moeten vieren.. Maar gelukkig laten mijn vader en zijn vriendin dit niet aan hun kant voorbij gaan. Gisteren hebben we een bbq gehouden vol met verrassingen. Vandaag, de dag zelf, vind ik het dan minder erg om voor school te moeten werken. Ik heb nu al vele berichtjes gekregen dat we na de crisis mijn verjaardag dubbel zullen vieren. Dit wil dus zeggen dat de periode na de crisis fataal kan zijn... Ik kan maar 1 ding zeggen:
"Laat maar komen!🍷🍷🍷🍷🍷"
Sidenote to this crisis...
Een paar dagen geleden was ik aan het praten met een vriendin over de coronacrisis. Ze wist mij een zeer uniek, eng verhaaltje te vertellen. Volgens een vriendin van haar draait de wereld om het opkuisen van de bevolking, dit iedere 100 jaar opnieuw. Er zijn veel pandemieën die ervoor zorgen dat heel wat mensen sterven... Het is een 'straf' van God omdat we de aarde niet goed behandelen, of althans niet met genoeg liefde. Alsvolgt is hier een lijst met een aantal pandemieën die plaatsgevonden hebben, wat zorgde voor het uitroeien van de mensheid.
Natuurlijk overdrijf ik, de mensheid zal nooit uitgeroeid worden. Het klinkt gewoon als een goeie naam of inleiding voor een film of boek... Iemand die hierover wilt schrijven? Ik zal het mijn kinderen later laten lezen en hun vertellen dat ik de coronacrisis van 2020 overleefd heb.
Slachtoffers en familie
Mijn gedachten gaan uit naar de vele slachtoffers die al gemaakt zijn door het virus. Ik vermoed dat iedereen wel iemand kent in zijn omgeving of in zijn familie die het virus opgelopen heeft of er aan is gestorven. Dit is bij mij jammer genoeg ook het geval.
Nonkel Ronny
Op 16/03/2020 kreeg ik een mail van mijn moeder met niet zo'n goed nieuws. Haar nonkel, de broer van mijn opa, moest het ziekenhuis binnen met een longontsteking. Toen ze hem hadden getest, had hij het virus opgelopen. Hij moest in een kunstmatige coma omdat hij telkens met ademtekort zat. Dit was een klap in mijn gezicht. 3 weken later, op 04/04/2020, kreeg ik opnieuw een mail van mijn moeder. Het was haar verjaardag, maar haar dag eindigde met het aankondigen dat nonkel Ronny gestorven was. Ze wilden hem uit coma brengen, maar dit lukte niet meer.
Nonkel Ronny was voor mij iemand die ik niet zo vaak zag. Hij was wel een gekende man in zijn buurt, Kruiseke. Hij was leerkracht en ook voor vele dingen vrijwilliger. Zo speelde hij toneel bij de Kruiseikse Toneelvrienden. "Het toneel in Kruiseke zal nooit meer hetzelfde zijn, het verliest zijn icoon", klinkt het.* Ik ging ieder jaar naar het toneel gaan kijken, 3/4 van de acteurs was familie van mij. Zo speelde ook mijn moeder vorig jaar mee. Dit jaar kon het toneel niet doorgaan, mede door het virus maar vooral omdat Ronny opgenomen was.
Het klopt wat ze zeggen, hij was inderdaad een icoon voor het toneel. Mensen kwamen van ver om hem in actie te zien. Zijn zoon, Jurgen, speelde er ook in mee.
Het verlies is een klap voor mijn hele familie, alsook voor zijn omstaanders. Hij zal nog lang herinnerd worden...
Reacties
Een reactie posten